For all the faults of overzealous insurance agents and so-called "financial advisors," the one thing I appreciate about them is one key concept about why they sell their product: so that Filipinos may learn to think about their future.
Most Filipinos have tended to develop a "happy-go-lucky" attitude towards life. What I mean here is that we have adopted this kind of mindset: Tomorrow is so far away and so uncertain, so let's live in the moment and enjoy today.
At best, this attitude of "living in the moment" has enabled us to survive decades of colonization, poverty, oppression and tyranny. It has enabled us to cope with the “unknowns” of the future with optimism and joy. Siguro, kaya tayo laging masayahin, ay dahil pinipili nating isantabi muna ang problema ng kinabukasan. Life’s too short for worrying, ika nga.
At worst, however, this attitude has unfortunately transformed into a myopic mindset that has hindered us from progressing both individually and as a nation.
I am reminded of stories of ordinary workers who fail to even demand the most basic of perquisites like Social Security, or instant millionaires who, after winning the Lotto, find themselves broke again after a week or two.
Sa sobrang pagkahumaling natin sa “living in the moment,” hindi na natin naiisip na pwede pala nating paghandaan ang isang magandang kinabukasan. Na pwede pala tayong kumilos para umunlad tayo, bilang mga mamamayan at bilang isang bansa.
Dito na pumapasok ang pagiging “myopic” o “short-sighted” natin. Pansinin ninyo, bakit yung mga proyekto ng mga pulitiko natin e laging saklaw lang ang termino nila? Tapos sasabihin nila, para magpatuloy raw ang proyektong iyon, kailangan sila lagi o ang kampo nila lagi ang iboto sa halalan. E di anong nangyari? Sila at sila lagi ang ibinoboto ng mga tao.
Itong pagiging “short-sighted” natin ang dahilan kung bakit patuloy tayo sa paghahahalal sa mga trapo; kung bakit patuloy nating itinatakwil ang mga tawag sa pagbabago (HINDI pagbabago ng Saligang-Batas kundi pagbabago sa kaisipan ng lipunan), ang patuloy na paglustay ng bawat pagkakataon natin tuwing halalan upang baguhin ang luma at bulok na sistema.
At uulit-ulitin ko: ang pagbabago sa Saligang-Batas na kung saan ang mga pare-parehong trapo ang maghahari sa pare-parehong ignoranteng mamamayan ay ni hindi maitatawag na pagbabago. Mas maigi itong tawagin na “regression” o paglala ng kanser ng ating lipunan.
But I’m not surprised that many of us Filipinos have adopted a “myopic” view of society. It’s a vicious cycle, you know: ayaw ng mga trapo na malayo ang tanaw ng mga Pilipino, dahil mawawasak ang ilusyon ng paraiso na ipinipinta nila sa atin.
And until we change our mindsets and seriously think for the future, I’m afraid that those who look ahead will find the view of our country as an airplane takes them to bigger opportunities will be the most pleasing one.
#WeTakeAStand #OpinYon #ColumnbyJamesVeloso #UnCommonSense